Μ’ έναν σάκο στην πλάτη — δέσμια η ανάμνηση,
ξεκινά ταξίδι περιβάλλοντας την αοριστία.
Καθετί αφήνει πίσω, δίνει σχήμα στη στιγμή,
μα δεν κρατά το παρόν, γιατί το ζει μόνο στιγμιαία.
Συναντά περασμένα, με φωνές που αντηχούν
κι ελπίδες να ψιθυρίζουν σε αύριο αόριστο.
Μα ποτέ δεν πιάνει τίποτα — διαισθητικά φυγεί,
σε κάθε σημείο τού χρόνου είναι παρών και άυλος.
Τι είναι εκείνο που ποτέ δεν γυρίζει πίσω,
ίχνη αφήνει στο παρελθόν αλλά δεν τα πολιορκεί;
Καταγράφει κάθε τι, χωρίς να το αρπάζει,
ζωγραφίζοντας το τώρα κι αμέσως φεύγει.
Απάντηση στην επόμενη σελίδα ->
