Το ξενοδοχείο Σαλάντι, το πρώτο ελληνικό ξενοδοχείο για γυμνιστές στην Ερμιονίδα, αποτέλεσε αντικείμενο έντονων αντιδράσεων τη δεκαετία του 1980. Η λειτουργία του προκάλεσε αντιπαραθέσεις με την τοπική κοινωνία και την εκκλησία, οι οποίες υποστήριζαν ότι στο χώρο διαπράττονταν ανήθικες πράξεις. Η πίεση από τους ντόπιους οδήγησε σε διαμαρτυρίες και τελικά στο κλείσιμο του ξενοδοχείου.

Σήμερα, το Σαλάντι παραμένει κλειστό και εγκαταλελειμμένο, με το κτίριο να φέρει τα σημάδια της εγκατάλειψης και της φθοράς του χρόνου. Η τοπική κοινωνία, αν και αρχικά αντέδρασε έντονα, εκφράζει πλέον μεταμέλεια για την απώλεια θέσεων εργασίας και την αρνητική επίδραση στον τουρισμό.

Η ιστορία του Σαλάντι αναδεικνύει τις αντιφάσεις μεταξύ του τουριστικού αναπτυξιακού μοντέλου και των παραδοσιακών αξιών, καθώς και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες στην προσπάθειά τους να ισορροπήσουν μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και διατήρησης της πολιτιστικής τους ταυτότητας.

Η περίπτωση του Σαλάντι παραμένει μια σημαντική αναφορά στην ιστορία του τουρισμού στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας τις κοινωνικές και πολιτισμικές εντάσεις που μπορεί να προκύψουν από την εισαγωγή νέων τουριστικών μοντέλων σε παραδοσιακές περιοχές.