Για δεκαετίες, τα ΑΤΜ αποτέλεσαν τον κύριο τρόπο πρόσβασης των πολιτών σε μετρητά. Στις γωνιές κάθε πόλης, σε πλατείες και εμπορικά κέντρα, τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης συνόδευαν την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Όμως, μια σιωπηλή αλλά σταθερή αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη: η ανάληψη μετρητών από τα ΑΤΜ φθίνει δραματικά και οδηγείται, με μαθηματική ακρίβεια, προς το τέλος της.

Η αύξηση των ψηφιακών συναλλαγών, τα ηλεκτρονικά πορτοφόλια και οι ανέπαφες πληρωμές έχουν περιορίσει σημαντικά τη χρήση μετρητών. Πολλές τράπεζες κλείνουν σταδιακά ΑΤΜ, κυρίως σε περιοχές με χαμηλή χρήση, μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος συντήρησης και ασφάλειας.

Παράγοντες όπως η πανδημία, που επιτάχυνε την ψηφιακή μετάβαση, και η ενίσχυση της ηλεκτρονικής τραπεζικής, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Οι νεότερες γενιές δεν έχουν ποτέ πραγματικά «δεθεί» με τα μετρητά, επιλέγοντας άνετα τις ψηφιακές λύσεις. Η χρήση κάρτας, κωδικών QR και κινητών για πληρωμές είναι πλέον κανόνας.

Ωστόσο, η μετάβαση αυτή δεν είναι χωρίς προβλήματα. Ηλικιωμένοι πολίτες και άτομα χωρίς εξοικείωση με την τεχνολογία κινδυνεύουν να μείνουν πίσω. Η «ψηφιακή απομόνωση» είναι πλέον ένας υπαρκτός κοινωνικός κίνδυνος, γι’ αυτό και απαιτείται κρατική μέριμνα για την υποστήριξη αυτών των ομάδων.

Αν και το τέλος της ανάληψης μετρητών δεν θα είναι απότομο, είναι πλέον αναπόφευκτο. Η εποχή των ΑΤΜ δύει, αφήνοντας τη θέση της σε έναν πιο άυλο, ψηφιακό κόσμο. Αυτό το πέρασμα απαιτεί προσαρμογή, ενημέρωση και συμπερίληψη — ώστε κανείς να μη μείνει πίσω.