Το ελαιόλαδο είναι βασικό στοιχείο της μεσογειακής διατροφής και θεωρείται ένα από τα πιο θρεπτικά και σταθερά φυτικά έλαια. Παρά τη φήμη του, όμως, δεν είναι απρόσβλητο στον χρόνο. Ναι, το ελαιόλαδο μπορεί να χαλάσει — όχι με τον τρόπο που χαλάνε τα γαλακτοκομικά ή το κρέας, αλλά αλλοιώνεται και χάνει τις πολύτιμες ιδιότητές του.

Η αλλοίωση του ελαιολάδου συμβαίνει κυρίως λόγω οξείδωσης, όταν έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο, το φως και τη θερμότητα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι συνθήκες επιταχύνουν τη διάσπαση των λιπαρών οξέων, κάνοντάς το να αποκτήσει πικρή, ταγγισμένη γεύση και να χάσει το άρωμά του.

Ο μέσος χρόνος ζωής ενός παρθένου ή εξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου είναι 12 έως 24 μήνες, ανάλογα με τις συνθήκες αποθήκευσης. Αν φυλάσσεται σε δροσερό και σκοτεινό μέρος, μέσα σε γυάλινο ή ανοξείδωτο δοχείο και μακριά από πηγές θερμότητας, μπορεί να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά του περισσότερο.

Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα ελαιόλαδο έχει χαλάσει;
Τα βασικά σημάδια είναι:

• Πικρή, δυσάρεστη γεύση ή μυρωδιά, παρόμοια με χρώμα ή στόκο.
• Θολότητα (όχι πάντα ενδεικτική, ειδικά αν είναι αφιλτράριστο).
• Απώλεια του φρουτώδους αρώματος και της φρεσκάδας.

Αν και η κατανάλωση ταγγισμένου ελαιολάδου δεν είναι επικίνδυνη για την υγεία, χάνει την αντιοξειδωτική του δράση και τα οφέλη για την καρδιά, ενώ η γεύση του επηρεάζει αρνητικά και το φαγητό.

Συμπέρασμα: Το ελαιόλαδο χαλάει, αλλά με σωστή αποθήκευση μπορεί να παραμείνει φρέσκο και ωφέλιμο για μεγάλο διάστημα. Η προσοχή στις λεπτομέρειες της φύλαξης είναι το κλειδί για τη διατήρηση της ποιότητάς του.