Μια επαναστατική θεωρία έρχεται να ταράξει τα θεμέλια της σύγχρονης κοσμολογίας, αμφισβητώντας το ίδιο το Big Bang – το καθιερωμένο μοντέλο για τη δημιουργία του σύμπαντος. Ο Δρ. Ρίτσαρντ Λιου, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ (UAH), παρουσιάζει ένα εναλλακτικό κοσμολογικό σενάριο που υπόσχεται να αλλάξει τα δεδομένα.

🔬 Νέα προσέγγιση: Το σύμπαν δεν ξεκίνησε από μία «Μεγάλη Έκρηξη», αλλά από πολλές μικρότερες

Στην πρόσφατη επιστημονική του εργασία, ο Λιου υποστηρίζει πως η προέλευση του σύμπαντος δεν οφείλεται σε μία και μοναδική εκρηκτική στιγμή, αλλά σε μια σειρά από σύντομες, εντονότατες εκδηλώσεις ενέργειας – τις λεγόμενες «χρονικές μοναδικότητες». Αυτές οι ενεργειακές “παλμώσεις”, σύμφωνα με τη θεωρία, εκδηλώνονται ταυτόχρονα σε όλο το σύμπαν και εξαφανίζονται σε απειροελάχιστο χρονικό διάστημα, καθιστώντας τες αδύνατες στην άμεση παρατήρηση.

Η νέα αυτή προσέγγιση έρχεται να εξηγήσει με διαφορετικό τρόπο φαινόμενα που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ενδείξεις για την ύπαρξη σκοτεινής ύλης και σκοτεινής ενέργειας — δύο έννοιες θεμελιώδεις αλλά ακόμα ανεπαρκώς κατανοητές.

🌌 Σκοτεινή ύλη και ενέργεια… ή κάτι άλλο;

Ο Λιου υποστηρίζει ότι τα φαινόμενα που αποδίδονται σήμερα σε αόρατες κοσμικές ουσίες, ενδεχομένως να αποτελούν απλώς συνέπειες αυτών των στιγμιαίων εκρήξεων. Αντί για υποθετικά σωματίδια με άγνωστες ιδιότητες, ίσως πρόκειται για τις παρενέργειες μιας κοσμικής “σειράς παλμών” που διαμόρφωσε τη δομή και τη συμπεριφορά του σύμπαντος.

Αξίζει να σημειωθεί πως η θεωρία αυτή δεν προτείνει καμία παραβίαση των καθιερωμένων νόμων της φυσικής. Εντάσσεται πλήρως στο πλαίσιο της Γενικής Σχετικότητας και σέβεται τις ενεργειακές συνθήκες που εξασφαλίζουν τη φυσική συνέπεια.

🔎 Τι είναι οι «χρονικές μοναδικότητες» και πώς επηρεάζουν το σύμπαν

Η ιδέα δεν είναι εντελώς καινούργια. Ο Λιου έχει ήδη εργαστεί πάνω στην έννοια των «τοπολογικών ελαττωμάτων χωρίς μάζα», χωρικών δηλαδή ανωμαλιών που μπορούν να επηρεάζουν τη βαρύτητα χωρίς να έχουν μάζα. Στη νέα του προσέγγιση, μεταφέρει αυτή την ιδέα στον άξονα του χρόνου, προτείνοντας ότι εκτός από χωρικές, μπορεί να υπάρχουν και χρονικές ιδιομορφίες, οι οποίες αφήνουν το αποτύπωμά τους στην κοσμική εξέλιξη.

Αν και δεν δίνεται συγκεκριμένη εξήγηση για την προέλευση αυτών των χρονικών παλμών, η απουσία αιτιολογίας δεν είναι μοναδική αδυναμία του μοντέλου του Λιου – είναι κοινό πρόβλημα και του καθιερωμένου μοντέλου του Big Bang, το οποίο επίσης ξεκινά από μια «μοναδικότητα» άγνωστης φύσης.