Υπάρχουν μέρες που νιώθεις πως κάτι μέσα σου πονάει χωρίς όνομα.
Σαν ένα παράπονο που δεν ειπώθηκε ποτέ.
Σαν να σε κοιτάζει ένας μικρός άνθρωπος μέσα σου, με βλέμμα γεμάτο ερωτήσεις:
“Με ακούς; Είμαι ακόμα εδώ”.
Αυτός ο μικρός άνθρωπος είναι το εσωτερικό παιδί.
Όχι μια μεταφυσική ιδέα, αλλά μια ζωντανή ψυχική πραγματικότητα.
Είναι εκείνο το κομμάτι της προσωπικότητάς μας που διαμορφώθηκε στα πρώτα μας χρόνια, γεμάτο εμπειρίες, πληγές, ανάγκες, χαρές και φόβους.
Δεν “ανήκει” μόνο στο παρελθόν.
Είναι ορατό στον τρόπο που θυμώνεις, που φοβάσαι την απόρριψη, που αποζητάς αγάπη με τρόπους που μοιάζουν παράλογοι ή υπερβολικοί.
Ποιος μίλησε Πρώτος για το Εσωτερικό παιδί;
Η έννοια του εσωτερικού παιδιού αναδύθηκε μέσα από διάφορες σχολές ψυχολογίας.
Ο Carl Jung, ήταν ο πρώτος που έδωσε υπόσταση σε αυτό το παιδί μέσα μας, μιλώντας για τις ασυνείδητες όψεις της ψυχής, τις σκιές και τα σύμβολα.
Η Alice Miller έδωσε φωνή στο πληγωμένο παιδί που καταπνίγεται από αυταρχικούς γονείς, ενώ η σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση της Σχηματοθεραπείας, μας δείχνει πώς τα παιδικά βιώματα δημιουργούν “σχήματα” που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τις σχέσεις μας στην ενήλικη ζωή.
Όλοι μιλούν, με τον δικό τους τρόπο, για αυτή τη βαθιά εσωτερική ανάγκη επιστροφής σε μια σχέση με τον εαυτό μας που δεν βασίζεται στην αυστηρότητα ή την ενοχή, αλλά στη φροντίδα.
Πότε μιλάει το Εσωτερικό Παιδί – Και Δεν το Ακούμε
Σου έχει τύχει να νιώθεις υπερβολική εγκατάλειψη όταν κάποιος καθυστερεί να απαντήσει σε ένα μήνυμα;
Να φοβάσαι την αποτυχία σαν να σημαίνει πως δεν αξίζεις τίποτα
Να θυμώνεις σαν παιδί όταν κάποιος δεν σε καταλαβαίνει;
Αυτές οι αντιδράσεις, συχνά δυσανάλογες με το παρόν, είναι φωνές του παιδιού μέσα σου.
Όχι επειδή είσαι ανώριμος, αλλά επειδή εκείνη τη στιγμή ενεργοποιείται ένας παλιός πόνος. Κάποιος που αγνόησε την ανάγκη σου.
Κάποιος που σε τιμώρησε γιατί έκλαψες.
Κάποιος που δεν ήταν εκεί όταν τον χρειαζόσουν.
Και τώρα, το παιδί αυτό φωνάζει μέσα από τον ενήλικο εαυτό, περιμένοντας κάποιον να σταθεί πλάι του και να το αποδεχτεί όπως ακριβώς είναι.
Ποιες Πεποιθήσεις Κουβαλά το Εσωτερικό Παιδί;
Στην καρδιά αυτής της εσωτερικής μορφής, βρίσκονται οιπεποιθήσεις.
Βαθιές, σχεδόν αόρατες.
“Δεν είμαι αρκετός”, “αν δείξω αδυναμία θα με εγκαταλείψουν”, “πρέπει να φροντίσω τους άλλους για να με αγαπήσουν”.
Αυτές δεν προέκυψαν από το πουθενά.
Χτίστηκαν από επαναλαμβανόμενες εμπειρίες στην παιδική ηλικία, είτε φανερές είτε αδιόρατες.
Από ένα βλέμμα αποδοκιμασίας, μια απομάκρυνση, μια ματαίωση που δεν εξηγήθηκε ποτέ.
Το εσωτερικό παιδί φέρνει μαζί του, όλες εκείνες τις πρώτες πεποιθήσεις που διαμορφώθηκαν στην παιδική μας ηλικία για την αγάπη, την ασφάλεια και την αξία του εαυτού μας.
Πιστεύει ότι αν δεν είναι τέλειο, δεν είναι αγαπητό.
Πιστεύει ότι για να έχει αξία, πρέπει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των άλλων.
Αυτές οι πεποιθήσεις δεν είναι μόνο καταπιεστικές.
Είναι και αναληθείς.
Αυτό το παιδί που σιωπά, που κρύβεται πίσω από τις ανάγκες του ενήλικα και που θεωρεί ότι πρέπει να είναι τέλειο για να αξίζει την αγάπη του κόσμου, είναι το παιδί που χρειάζεται τη συγχώρεση και την αποδοχή μας.
Εσωτερικό Παιδί και Κατάθλιψη
Η κατάθλιψη, σε πολλές περιπτώσεις, είναι το πένθος του παιδιού που δεν ακούστηκε.
Δεν πρόκειται μόνο για μια χημική ανισορροπία.
Είναι, συχνά, η μακρόχρονη συσσώρευση συναισθημάτων που δεν είχαν ποτέ χώρο να υπάρξουν. Θυμός, φόβος, ντροπή, θλίψη, ενοχή.
Το παιδί μέσα μας, όταν νιώθει ότι δεν έχει πια καμία ελπίδα να εκφραστεί ή να αγκαλιαστεί, παραιτείται.
Κι η παραίτηση μοιάζει με κατάθλιψη.
Σύμφωνα με τη θεωρία του attachment (δεσμού), αν ένα παιδί δεν ένιωσε ότι κάποιος μπορεί να αντέξει τα συναισθήματά του, θα τα καταπνίξει για να “επιβιώσει” στη σχέση.
Αργότερα, όμως, αυτά τα συναισθήματα θα ψάχνουν διέξοδο μέσα από συμπτώματα και σχέσεις που επαναλαμβάνουν το τραύμα ή θα δημιουργηθούν ψυχοσωματικά μπλοκαρίσματα.
Τι Ζητάει το Εσωτερικό Παιδί;
Ζητάει να το ακούσεις.
Να μην το απορρίψεις γιατί “Πάει, πέρασε, δεν έχει σημασία”.
Να μην το χλευάσεις επειδή “ήταν υπερβολικό”.
Ζητά να νιώσει ασφάλεια, να του πεις ότι σήμερα είσαι εσύ εκεί.
Ότι δεν χρειάζεται πια να προσπαθεί να αποδείξει την αξία του.
Ότι δεν είναι υπεύθυνο για την κακοποίηση που υπέστη, ούτε για την απόσταση που βίωσε.
Η επαφή με το εσωτερικό παιδί δεν είναι πάντοτε εύκολη.
Πολλές φορές προκαλεί πόνο – και εκεί έρχεται ο ρόλος της θεραπευτικής σχέσης.
Ένας ψυχοθεραπευτής δεν “αντικαθιστά” τον γονέα, αλλά βοηθά στο να χτιστεί ένας νέος τρόπος σύνδεσης.
Και όπως είπε ο Winnicott, “Ένα παιδί δεν χρειάζεται τέλειο γονιό – χρειάζεται έναν αρκετά καλό γονιό”.
Έτσι, μπορείς να γίνεις εσύ αυτός ο ενήλικας, που σήμερα θα του μάθει κάτι άλλο: την αγκαλιά, την κατανόηση, τη φροντίδα.
Η Πράξη της Συμφιλίωσης
Η συμφιλίωση με το παρελθόν δεν σημαίνει λήθη.
Σημαίνει αποδοχή.
Αναγνώριση του πόνου χωρίς να σε καταπίνει.
Δεν σημαίνει ότι οι πληγές δεν άφησαν σημάδια.
Σημαίνει πως σήμερα, επιλέγεις να σκύψεις πάνω τους με φροντίδα, όχι με αυστηρότητα.
Φαντάσου πως μέσα σου υπάρχει ένα παιδί που ακόμα περιμένει να το καταλάβεις.
Όχι να του πεις “σώπα”, αλλά να το ρωτήσεις:
“Τι ένιωσες τότε; Τι χρειαζόσουν;”
Δεν θεραπεύεται το παρελθόν, αλλά μπορούμε να το φωτίσουμε.
Όχι για να μην πονά, αλλά για να πάψει να κυβερνά τη ζωή μας στα σκοτεινά.
Το εσωτερικό παιδί δεν θέλει να σε καθυστερήσει.
Θέλει να σε συνοδεύσει.
Όταν του δώσεις φωνή, παύει να φωνάζει.
Και τότε, η σιωπή του γίνεται γαλήνη.
Όσο υπάρχει το παιδί μέσα μας, υπάρχει και η δυνατότητα αλλαγής.
Γιατί το παιδί είναι δημιουργία, αυθορμητισμός, αγνότητα.
Είναι το κομμάτι σου που ακόμη και μέσα στο σκοτάδι, ψιθυρίζει:
“Μπορούμε να ξαναρχίσουμε.”
Υ.Γ.
“Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες το παιδί μέσα σου”;
Μια Επιστολή Στον Εαυτό Μας
“Αγαπημένε μου μικρέ,
Έχω ξεχάσει για πολύ καιρό να σε ακούω.
Σε κλείδωσα σε ένα παλιό συρτάρι και σου είπα ότι δεν χωράς στον κόσμο μου.
Σε ξέχασα και σε αρνήθηκα, γιατί φοβόμουν τη δύναμή σου.
Φοβόμουν ότι αν σε άφηνα να μιλήσεις, θα αναγκαζόμουν να δω τα λάθη μου, τις αδυναμίες μου, την αλήθεια μου.
Όμως τώρα ξέρω ότι εσύ ήσουν πάντα η αλήθεια μου, ο καθρέφτης της ψυχής μου.
Δεν σε καταλάβαινα, μικρέ μου, αλλά τώρα σε καταλαβαίνω.
Σε αγαπώ και σε αποδέχομαι όπως είσαι και από σήμερα, θα σε φροντίζω όπως αξίζεις.
Σε προσκαλώ να χαρείς ξανά, να παίξεις με τη ζωή χωρίς φόβο.
Ποτέ πια δεν θα σε φιμώσω ξανά.
Ας ανασάνουμε μαζί.”
Γιώργος Ντίνος
Σύμβουλος Αυτογνωσίας & Μεταμόρφωσης
Well-being Mentor
Co-founder of Butterfly Effect Holistic Harmony Center
Ακολούθησε μας για περισσότερες συμβουλές και έμπνευση!
Μάθε περισσότερα και ανακάλυψε τον κόσμο του Butterfly Effect Holistic Harmony Center
