Στο σώμα μου δεν έχω φτερά, κι όμως ταξιδεύω,
στη νύχτα με οδηγούν αόρατοι συνοδοί —
σκιές δεν έχω, μα δαίμονες αφήνω πίσω·
εκεί που πατάω, η στιγμή αλλάζει σιγά.
Μετρώντας χωρίς αριθμούς, φυλακίζω τη φωνή,
πλέκω μονοπάτια ορατά μα άυλα για όλους·
κάθε μου βήμα, μια νέα μουσική αρμονία,
που κανείς δεν ακούει, μα όλοι νιώθουν.
Τι είμαι;
Απάντηση στην επόμενη σελίδα ->
