Σε μονοπάτι κουβαλώ φωνές ανείπωτες,
χαράζω πορείες μέσα σε θάλασσες στεγνές·
σε κάθε στροφή, γεμίζω κενά που ζητούν φως,
χωρίς φτερά πετώ σε όνειρα παντοτινά.
Είμαι γέφυρα ανάμεσα σε «πριν» και «μετά»,
σφραγίζω στιγμές με βλέμμα άφατο·
όταν με έχασες, έμεινες μέσα σου καλά,
και όταν με βρήκες, ήσουν παντού και πάντα.
Τι είμαι;
Απάντηση στην επόμενη σελίδα ->
