Μια Ελληνοαμερικανίδα έχει έρθει για καλοκαιρινές διακοπές σε κάποιο ελληνικό νησί.

Ένα πρωί αποφασίζει να βγει για να ψωνίσει φρούτα. Πάει στο μανάβη και του λέει με προφορά:

– Hi. Παρακαλόου ένα κιλό μήλα.

Της βάζει ο μανάβης τα μήλα και της τα δίνει. Με το που τα βλέπει αυτή λέει:

– My God! Τι μικρά που είναι αυτά! Στην Αμερική έχουν μήλα τόοοοσοοο μεγάλα! Δεν τα θέλω. Βάλε μπανάνες παρακαλώ!

Ψιλονευριάζει ο μανάβης, αλλά της βάζει τις μπανάνες. Με το που τις βλέπει αυτή:

– Τσ – τσ – τσ… Τι μικρές μπανάνες… Στην Αμερική έχουμε κάτι μπανάνες τόοοοοσεες! Δεν τις θέλω, βάλε μου φράουλες!

Τσαντίζεται ο μανάβης, αλλά της βάζει τις φράουλες. Πάλι τα ίδια…

– Πω, πω, τι μικρές φράουλες! Στην Αμερική έχουμε κάτι φράουλες τόοοοοσεες! Κράτα τες, βάλε κεράσια.

Ο μανάβης τα ‘χει πάρει κανονικά, αλλά δεν θέλει να δημιουργήσει θέμα και της βάζει τα κεράσια.

Ξανά αυτή:

– Jesus! Τι κερασάκια είναι αυτά! Στην Αμερική έχουμε κάτι κεράσια τόοοοοσααα!

Κοιτάει γύρω – γύρω και σκέφτεται τι άλλο να του ζητήσει. Βλέπει κάτι μεγάλα ζουμερά καρπούζια στη γωνία, οπότε λέει στον μανάβη που είναι πλέον πυρ και μανία:

– Δεν θέλω τα κερασάκια σου, βάλε μου αυτό το καρπούζι.

Οπότε ο μανάβης, τσαντισμένος:

– Δεν έχουμε καρπούζια, μαντάμ.

– Are you joking? Με δουλεύεις; Πώς δεν έχετε;

– Ρε, δεν έχουμε καρπούζια σου λένε, τι θες τώρα;

– Of course και έχετε και μην με κοροϊδεύεις!

– Έλα, κυρά μου, κάνε μου τη χάρη. Δεν έχουμε καρπούζια, σου λέω!

– Λες ψέματα, γιατί εγώ βλέπω ότι έχετε καρπούζια!

– Μπα, σοβαρά; Και πού είναι;

– Να, εκεί πίσω! (και δείχνει προς τα καρπούζια)

Και ο μανάβης:

– Αυτό δεν είναι καρπούζι, μαντάμ…

Αρακάς είναι!