Ένας Κρητικός κάθεται στο λιμάνι και περιμένει το πλοίο του για τον Πειραιά. Βλέπει ότι αργεί, οπότε αρχίζει να κλωτσάει ό,τι βρει μπροστά του από εκνευρισμό. Ξαφνικά, κλωτσάει ένα λυχνάρι, το οποίο χτυπάει πάνω σε μια πέτρα, σπάει και βγαίνει από μέσα ένα τζίνι.

Το τζίνι λέει στον Κρητικό:
– Ευχαριστώ, αφέντη μου! Ήμουν τόσα χρόνια φυλακισμένο εδώ μέσα. Πες μου ποια χάρη θέλεις και θα την κάνω για να σε ευχαριστήσω.

Ο Κρητικός σκέφτεται λίγο και λέει:
– Θέλω να φτιάξεις έναν δρόμο από το Ηράκλειο μέχρι τον Πειραιά, να μπορώ να πάω με το αυτοκίνητο μου.

Το τζίνι τον κοιτάζει και απαντάει:
– Αυτό δεν γίνεται! Είναι αδύνατο! Χρειάζονται χιλιάδες τόνοι άμμου, εκατοντάδες εργολάβοι, δεκάδες τεχνικοί, χιλιάδες εργάτες, και οι άδειες… Εδώ μιλάμε για μπλέξιμο με ΙΚΑ, μίκα, σύκα και φυσικά τα φακελάκια! Σκέψου κάτι πιο εύκολο.

Ο Κρητικός, μετά από λίγη σκέψη, λέει:
– Θέλω η γυναίκα μου να με καταλαβαίνει!

Το τζίνι τον κοιτάζει και λέει:
– Από ποιο λιμάνι να ξεκινήσει ο δρόμος;