Η υπομονή δεν είναι χάρισμα – είναι δεξιότητα που καλλιεργείται, λένε οι ειδικοί

Μπορεί να έχεις ακούσει πως η υπομονή είναι αρετή, όμως πόσοι από εμάς την έχουμε πραγματικά κατακτήσει; Κανείς δεν μας διδάσκει πώς να παραμένουμε ψύχραιμοι όταν κολλάμε στην κίνηση, όταν περιμένουμε σε μια ουρά ή όταν ο σύντροφός μας δεν ακούει για τρίτη φορά τι είπαμε. Κι όμως, σύμφωνα με ψυχοθεραπευτές, η υπομονή δεν είναι έμφυτη αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί με τα σωστά βήματα.

Ο Dr. Geoffrey Gold, ψυχολόγος από τη Νέα Υόρκη, εξηγεί ότι η υπομονή σχετίζεται με την ικανότητά μας να αντέχουμε την αβεβαιότητα και να διαχειριζόμαστε έντονα συναισθήματα όπως άγχος ή θυμό. «Είναι μια δεξιότητα συναισθηματικής ρύθμισης, όχι ένας σταθερός χαρακτήρας», τονίζει.

Αν η ανυπομονησία είναι κάτι που σε παιδεύει καθημερινά, οι παρακάτω τεχνικές μπορούν να σε βοηθήσουν να την κατανοήσεις και –το κυριότερο– να την ελέγξεις:

1. Διόρθωσε την εικόνα που έχεις για την υπομονή

Αν θεωρείς ότι για να είσαι υπομονετικός/ή πρέπει να είσαι πάντα ήρεμος, ευγενικός και ατάραχος, τότε πιθανότατα κυνηγάς ένα άπιαστο ιδανικό. Η υπομονή δεν σημαίνει απουσία θυμού, αλλά αποδοχή πως δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα.

Η ψυχοθεραπεύτρια Fanny Tristan εξηγεί πως οι άνθρωποι που δυσκολεύονται με την υπομονή, συχνά δυσκολεύονται να αποδεχτούν την καθυστέρηση ή την αναμονή ως φυσικά στοιχεία της ζωής. Η αλλαγή της οπτικής προς έναν πιο ρεαλιστικό τρόπο σκέψης είναι το πρώτο βήμα για να αποκτήσεις ψυχική ανθεκτικότητα.

2. Καλλιέργησε την ενσυναίσθηση: Μπες για λίγο στη θέση του άλλου

Η ανυπομονησία συχνά ξεκινά από την προσκόλληση σε εσωτερικά «πρέπει»: ο άλλος πρέπει να απαντήσει άμεσα, ο υπάλληλος πρέπει να είναι πιο γρήγορος, το σώμα σου πρέπει να έχει αναρρώσει ήδη. Αυτά τα «πρέπει» τροφοδοτούν την ένταση και μας κάνουν να χάνουμε τον έλεγχο.

Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν λειτουργούν για να μας εκνευρίσουν – έχουν απλώς τις δικές τους δυσκολίες. Όταν καλλιεργήσεις την ικανότητα να βλέπεις τα πράγματα από τη σκοπιά τους, θα διαπιστώσεις πως πολλά μικροπροβλήματα δεν αξίζουν το στρες που τους δίνεις.

3. Επιβράδυνε το σώμα σου για να ηρεμήσει το μυαλό σου

Σε στιγμές πίεσης, το σώμα σου λειτουργεί λες και βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού. Αν όμως εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να κάνει μικρές κινήσεις επιβράδυνσης –όπως πιο αργό περπάτημα, βαθιές αναπνοές ή παύση πριν απαντήσεις– τότε ενεργοποιείς το “φρένο” του νευρικού σου συστήματος.

Η επίγνωση του σώματος σε βοηθά να αποκτήσεις μεγαλύτερη εσωτερική ισορροπία. Το κλειδί είναι να μην αντιδράς αυτόματα αλλά συνειδητά.

4. Εκτόνωσε τη σωματική ένταση πριν ξεσπάσεις

Το να προσπαθείς να συγκρατήσεις τον θυμό ή την ένταση χωρίς διέξοδο, είναι σαν να κρατάς μια χύτρα με σπασμένη βαλβίδα. Γι’ αυτό χρειάζεται να διοχετεύσεις την πίεση κάπου ασφαλώς: πιάνε κάτι με τα χέρια σου, κάνε λίγο περπάτημα, ακόμη και το ντους με κρύο ή ζεστό νερό μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά.

Απλές, «σωματικές» στρατηγικές βοηθούν να εκτονωθεί η ενέργεια της ανυπομονησίας χωρίς να ξεσπάσεις σε λάθος πρόσωπα.

5. Εξοικειώσου με την πλήξη και την αναμονή

Στην εποχή της υπερδιέγερσης, η πλήξη θεωρείται σχεδόν απαγορευτική. Όμως, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, για να καλλιεργήσεις πραγματικά την υπομονή, πρέπει να μάθεις να αντέχεις τη «σιωπή» χωρίς να νιώθεις πανικό.

Δώσε στον εαυτό σου άδεια να μην κάνει τίποτα για λίγα λεπτά. Χωρίς κινητό, χωρίς multitasking. Αυτές οι στιγμές γαλήνης εκπαιδεύουν τον εγκέφαλο να καταλαβαίνει πως δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι συνεχώς για να είσαι καλά. Και αυτό είναι το θεμέλιο της συναισθηματικής ανθεκτικότητας.

Συμπέρασμα

Η υπομονή δεν είναι ένας μαγικός διακόπτης που ανάβει από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι μια σειρά από μικρές, καθημερινές επιλογές: να αναπνεύσεις, να σκεφτείς λίγο πριν μιλήσεις, να αφήσεις τον έλεγχο. Και όσο περισσότερο εξασκείσαι σε αυτές τις επιλογές, τόσο πιο υπομονετικός –και πιο ήρεμος– γίνεσαι.