Σαν σήμερα, στις 13 Μαρτίου, γεννήθηκε ένας από τους πιο αγαπημένους και αναγνωρίσιμους Έλληνες ηθοποιούς, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.

Με το αστείρευτο ταλέντο και το μοναδικό του ύφος, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο, χαρίζοντας στο κοινό αμέτρητες στιγμές γέλιου και συγκίνησης. Οι ρόλοι του παραμένουν κλασικοί και συνεχίζουν να ψυχαγωγούν γενιές θεατών.

Από την Κωνσταντινούπολη στη μεγάλη οθόνη

Γεννημένος το 1913 στην Αθήνα, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας αρχικά προοριζόταν για την οικογενειακή επιχείρηση αργυροχρυσοχοΐας. Ωστόσο, η αγάπη του για την υποκριτική τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Λουί Ζουβέ στο Παρίσι, όπου ξεχώρισε για το ταλέντο του.

Η επιστροφή του στην Ελλάδα το 1938 σηματοδότησε την έναρξη μιας λαμπρής θεατρικής καριέρας, με το κοινό να γοητεύεται από την εκφραστικότητα και τη φυσικότητά του.

Ο ηθοποιός που έγινε σύμβολο της ελληνικής κωμωδίας

Η μεγάλη καταξίωση ήρθε μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, όπου υποδύθηκε ρόλους που έμελλε να γίνουν διαχρονικοί. Από τον αυστηρό αλλά καλόκαρδο πατέρα, μέχρι τον γοητευτικό άνδρα με το πληθωρικό ταμπεραμέντο, ο Κωνσταντάρας χάρισε αξέχαστες ερμηνείες.

Ταινίες όπως Χτυποκάρδια στο θρανίο, Η Αλίκη στο ναυτικό, Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα και Τι 30, τι 40, τι 50 συνεχίζουν να προβάλλονται αδιάκοπα, επιβεβαιώνοντας το αστείρευτο χιούμορ και τη μοναδική του σκηνική παρουσία.

Η αγάπη του για το θέατρο

Παράλληλα με την κινηματογραφική του πορεία, δεν εγκατέλειψε ποτέ το θέατρο, συμμετέχοντας σε περισσότερες από 190 παραστάσεις. Το πάθος του για τη σκηνή και η ικανότητά του στον αυτοσχεδιασμό τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς.

Το τέλος μιας εποχής και η αιώνια κληρονομιά

Τη δεκαετία του ’70, η υγεία του επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί σταδιακά από την ενεργό δράση. Παρόλο που έφυγε από τη ζωή το 1985, το έργο του παραμένει ζωντανό. Οι ταινίες του εξακολουθούν να ψυχαγωγούν το κοινό, αποδεικνύοντας πως το ταλέντο του είναι αθάνατο.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός – ήταν ένας θρύλος που έγραψε τη δική του ιστορία στην ελληνική ψυχαγωγία. Η ανεξίτηλη σφραγίδα του στον κινηματογράφο και το θέατρο αποδεικνύει πως ορισμένες προσωπικότητες δεν ξεχνιούνται ποτέ.