Ένας ηλικιωμένος επαρχιώτης κατεβαίνει για πρώτη φορά στην Αθήνα. Στο Σύνταγμα, πέφτει πάνω σ’ έναν νεαρό με μαλλιά σε φάση… ουράνιο τόξο: μπλε, μωβ, κόκκινο, πράσινο – ό,τι θες!

Ο γέρος κοντοστέκεται και τον χαζεύει απορημένος για αρκετή ώρα. Ο νεαρός, εκνευρισμένος από το επίμονο βλέμμα, του λέει αγανακτισμένος:

– Τι κοιτάς ρε παππού; Δεν έχεις ξαναδεί άνθρωπο;

Και ο παππούς, λίγο αμήχανα αλλά ειλικρινά, του απαντά

– Μη μι παριξηγάς παιδάκι μ?, μα να, μόλις σι είδα, ένα πράγμα σκέφτηκα κι συλλογάμι τόσις ώρις:
Όταν ήμαν στου Στρατό είχα γ….. ένα παγόν? … κι σκέφτουμι μήπους είσι ι γιός μ..